wstręt do wszelkiej umysłowej czynności, do wszelkich własnych pomysłów. Były to głosy Indian, nie mogliśmy jednak rozróżnić narzecza. – Nie chodzę wcale do teatru i nie czytuję pism. A że to noc już na świat boży zapadła, tedy i gospodarstwo, pobożnie odmówisz pacierze, do snu się ułożyli, a też i dziewczyna służebna, gdy statki zmyła i podłogę zamiotła, wlazła pod pierzynę do swojego łóżka i już, już sen jej padał na oczy, gdy nagle a niespodziewanie coś ją tknęło, coś jakby zaszeptało: „Nie śpij, dziewucho, czuwaj. Suka leżała wyciągnięta i jęczała cicho liżąc go po twarzy, szyi, piersiach. Którego ręka. To jakby spalono na stosach 26-28 tysięcy mieszkańców dzisiejszej Warszawy. Mruknął do siebie: Patrzcie, nigdy! Wielkie też było moje zdziwienie, gdym po przebudzeniu ujrzał wszystkich łzami zalanych i witających mnie, jakbym z tamtego świata powracał. 171 Litewski dowódca – hetman litewski. Przybywają, by pochłonąć kraj i jego zasoby, miasto i jego mieszkańców. Tak to język krakowski popłynął nawet w górę rzek, Dunajcem i dosięgnął do szczytu Wyżki. Lubiłem tutaj często zawijać i patrzyć ze szczytu wzgórza na rozciągające się dookoła, słońcem posrebrzone morze, pod którego falami zaginęła prawdopodobnie reszta tego lądu - i życie, kto wie jak dziwne i bogate? Pochlipując, raz jeszcze poprosiła Keśini, aby udała się do Bahuki i ukradła kawałek przygotowanego przez niego mięsa i przyniosła szybko do niej. A gdyby nawet wziął, odwiezie? Pobożność i poszanowanie ciał chrześcijan nie dopuszczały tratować trupów, a minąć ich nie było podobna. Jak już była o tym mowa, twórcy tradycji socjologicznej odwoływali się do średniowieczności. Szczebiotały przy tym,o przechadzce ze starszym bratem odbytej opowiadając,a i on także coś tam o runi zbożowej,o trawach na łące już wysokich mówił. Non tamen invenias multos, quos protinus illi Exaeques recte, vel meus errat amor. I nikt nie może pozostać bez skutku. Już tam kilku braci, ścinając szpicrutą rosnące po brzegach wystawały nad piersi, a tymczasem od Kozienic przyszły wozy, które zadawała sobie lekcje: jedna fala, chmura kurzawy wstała, prędko mrugały. – Da Pan Jezus, nie zginę, a kabalarka Kwiatkowska na Piwnej też mi dobrze wróżyła. Chciała iść do dziada!